Αυτήν τη χρονική περίοδο χρειάζεται να είμαστε πολύ προσεκτικοί.

Πολλοί άνθρωποι μπορούν να ξεκινήσουν να τρέφονται με την ενέργειά σας και εσείς να μην το καταλάβετε παρά μετά, όταν θα αισθανθείτε κουρασμένοι ή όταν η χαρούμενή σας κατάσταση εξαφανίζεται χωρίς λόγο. Αυτό μπορεί να βασίζεται σε διαφορετικές καταστάσεις που κουράζουν το μυαλό, τα συναισθήματα και το σώμα σας όπως και σε διαφορετικές επαφές που γίνονται άμεσα ή μέσω του internet. Για αυτόν το λόγο απαιτείται πολλή συγκέντρωση και προσοχή.

Επιπλέον σε αυτήν την περίοδο οι ρόλοι δεν βοηθούν. Τι είναι ο ρόλος;  : (Είναι μια εικόνα που ο άνθρωπος έχει για τον εαυτό του) Οι ρόλοι γενικά καταρρέουν και οι άνθρωποι έχουν μόνο τις πραγματικές τους ικανότητες στο παρόν. Μέσα από διαφορετικές καταστάσεις ο Θεός μας το δείχνει αυτό, οπότε οι άνθρωποι χρειάζεται να κάνουν προσπάθειες για να αναπτύξουν τα καλά τους μέρη στην πραγματικότητα· όχι μόνο στο μυαλό ή στη φαντασία. Για παράδειγμα, ένας άνθρωπος νομίζει ότι γνωρίζει πολλά για το διαλογισμό και είναι περήφανος για αυτό, αλλά ο Θεός θα δημιουργήσει καταστάσεις όπου το άτομο θα χρειάζεται να χρησιμοποιήσει την ιδιότητα για την οποία μιλάει. Σε αυτήν την περίπτωση θα τους φανερωθεί ότι πιθανόν οι προηγούμενες σκέψεις τους είναι απλά μια θεωρία και ότι το άτομο δεν μπορεί να τη χρησιμοποιήσει. Όλα θα αποκαλυφθούν. Τα ψέματα θα συνεχίσουν να εμφανίζονται σαν απόδειξη μπροστά στα μάτια του ανθρώπου και όταν αυτό συμβαίνει, η μόνη αντίδραση που ο Θεός θα δέχεται είναι ταπεινά κάποιος να αναγνωρίσει τα δικά του ψέματα. Αν το άτομο προστατεύσει το ψέμα, τότε ο Θεός θα παρέχει όλο και πιο πολλές δύσκολες καταστάσεις.    

ΤΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ;  

Χρειάζεται να αναγνωρίσουμε ότι είμαστε τίποτα και να είμαστε σαν παιδιά και να μην είμαστε περήφανοι για καμία «ικανότητα» που νομίζουμε ότι έχουμε ή είχαμε στο παρελθόν.

Αυτό είναι το πρώτο βήμα προς το δρόμο του Θεού. Μπορούμε να πάμε σε αυτόν καθαροί, και αν είμαστε ικανοί να το κάνουμε αυτό, εκείνος θα ανοίξει καινούριες δυνατότητες. Πολλά όμορφα πράγματα θα έρθουν στη ζωή μας. Ο Θεός μας αγαπάει πάρα πολύ και θέλει το καλύτερο για εμάς. Δεν θέλει να ζούμε σε ένα ψέμα, αλλά να ζούμε στο πραγματικό του φως.

Για τη στιγμή «εδώ και τώρα»

Η ζωή συμβαίνει μόνο στο παρόν.

Η σύνδεση με τον Θεό είναι δυνατή μόνο στο παρόν.

Η θεϊκή Χάρη μπορεί να βιωθεί μόνο στο παρόν. 

Οι άνθρωποι που ζουν αποκομμένοι από τα σώματά τους προκαλούν δυσλειτουργία των νοητικών ικανοτήτων, και ως αποτέλεσμα όλη η ενέργεια αποστραγγίζεται.

Κάποιος χρειάζεται να ενώσει το μυαλό με το σώμα και να κάνει μια προσπάθεια να συγκεντρώσει το μυαλό στο παρόν, επειδή σε αυτήν την χρονική περίοδο ο Θεός προσπαθεί να κάνει τους ανθρώπους να καταλάβουν ότι θα πρέπει να μαζέψουν όλη τη δύναμη του νου, πράγμα το οποίο ουσιαστικά σημαίνει ότι όλες οι νοητικές ικανότητες πρέπει να εφαρμοστούν στο παρόν.

Κατά τη διάρκεια μιας συζήτησης, οι άνθρωποι δεν θα πρέπει να επικεντρώνονται σε οτιδήποτε συνέβη χθες ή πριν από χρόνια, επειδή διαφορετικά δεν θα είναι σε θέση να εκτιμήσουν τι δώρο είναι η ζωή.

Οι άνθρωποι θα πρέπει να μάθουν να αλληλεπιδρούν στο παρόν, γιʼ αυτό ο Θεός δημιουργεί πολλές ανάλογες καταστάσεις για τις σχέσεις τους.

Προδοσία, στιγμές απιστίας και ψέματα μπορούν όλα να συμβούν σε κάποιον για να τον αποτρέπουν από το να κοιμάται και για να τον διδάξουν να μάθει να προσλαμβάνει την πραγματικότητα όπως είναι. 

Όλο και περισσότεροι άνθρωποι στις μέρες μας θα βιώνουν μια σύγκρουση της πραγματικότητας και της ψευδαίσθησης, επειδή ο νους ακόμα δεν μπορεί να συλλάβει την πραγματικότητα όπως είναι. Οι άνθρωποι δεν είναι έτοιμοι να προσλάβουν την πραγματικότητα όπως είναι ακόμα.

Αυτός που είναι έτοιμος να δει την πραγματικότητα όπως είναι, είναι έτοιμος να ζήσει στον Θεό.

Είναι απαραίτητο να διδαχθούν οι άνθρωποι να αγαπούν στο παρόν, να είναι ευτυχισμένοι στο παρόν, να γελούν στο παρόν... Όσοι περισσότεροι άνθρωποι το κάνουν αυτό, τόσο λιγότερες δύσκολες καταστάσεις θα χρειαστεί ο Θεός να προετοιμάσει για αυτούς.

Και οι άνθρωποι θα μάθουν να εκτιμούν την ίδια τη ζωή.

Αυτό είναι το νόημα της πνευματικότητας στο σύνολο, που αναφέρεται σε όλες τις κατευθύνσεις της πνευματικότητας.

Όλες τους, συμπεριλαμβανομένων των διαλογισμών, είναι προσαρμοσμένες να φέρνουν το νου στο παρόν.

Ανεξάρτητα από την τεχνική που επιλέγεται, αυτό που έχει σημασία είναι η τεχνική αυτή να βοηθά κάποιον να βελτιώνεται αντί να υποβαθμίζεται.    

Για παράδειγμα, πολλοί νέοι άνθρωποι χρησιμοποιούν ναρκωτικά και αλκοόλ για να τους βοηθήσουν να είναι στο παρόν. Αυτό συμβαίνει επειδή οι νευρώνες μέσα στον εγκέφαλο, υπεύθυνοι να αποδίδουν νόημα στο παρελθόν και το μέλλον, αποδεσμεύονται.

Ένας άνθρωπος μπορεί να θυμάται το παρελθόν, όμως η προσοχή να κατευθύνεται πιο πολύ προς το σώμα στο παρόν, που επιτρέπει σε κάποιον να απομακρυνθεί από τα ζωντανά γεγονότα του παρελθόντος.

Ωστόσο, αυτός ο διαχωρισμός είναι ψεύτικος, επειδή πηγάζει όχι από την καρδιά και όχι από κατανόηση, αλλά περισσότερο από μια χημική διαδικασία. Ο άνθρωπος χρειάζεται να μάθει να εκτελεί αυτή τη διαδικασία από μόνος του, με θεϊκή βοήθεια. Αυτό θα βοηθήσει κάποιον να γίνεται όλο και πιο υγιής.

Οι ασθένειες κάνουν το μυαλό ενός ατόμου να επαναπροσανατολίσει την προσοχή στο σώμα, όμως γιατί να καταφύγουμε σε αυτό, θεωρώντας ότι ο Θεός δημιούργησε το ανθρώπινο ον ως τελειότητα! Κάποιος θα πρέπει να περάσει την προαναφερθείσα διαδικασία από μόνος του.

Αφού οι άνθρωποι δεν το κάνουν αυτό, ο Θεός χρειάζεται να βρει έναν τρόπο να επαναπροσανατολίσει τις σκέψεις του ατόμου στο σώμα (στο παρόν), έτσι ώστε ο άνθρωπος να μπορεί να ενώσει τον εαυτό του. Και αυτό θα επιτρέψει στον Θεό να ανοίξει άλλες πόρτες, έτσι ώστε οι άνθρωποι να μπορούν να βιώσουν ευδαιμονία και σύνδεση με το Θεϊκό.

Ωστόσο, η επίτευξη της ενότητας είναι το πρώτο βήμα για να κάνουμε.

Το Απόλυτο περικλείει τα πάντα ενώ ταυτόχρονα χωράει σε ένα απείρως μικρό αδιαίρετο σωματίδιο.

Ο Θεός προίκισε τα ανθρώπινα όντα με τη δυνατότητα να εκφράζουν το Απόλυτο στη Γη, το οποίο απαιτεί αρτιότητα σε όλα τα επίπεδα της ύπαρξης. Η αρτιότητα είναι τελειότητα όλων των πτυχών της ζωής, το οποίο ουσιαστικά σημαίνει το να εκφράζει κανείς τη θεϊκή βούληση σε κάθε επίπεδο.

Ο σκοπός του ανθρώπου να φθάσει στον Θεό, να επιτύχει τη μέγιστη εξύψωση οδηγείται από το μυαλό. Παρόλα αυτά, η ανθρώπινη ύπαρξη είναι ατελής, και το άτομο ήδη σπαταλά την πολύτιμη (περιορισμένη!) ενέργεια που αρχικά του παρείχε το σύμπαν (με τη γέννηση) σε πράγματα δίχως νόημα, όπως αρνητικά συναισθήματα, διαμόρφωση συνηθειών, λανθασμένη νοοτροπία, ακατάλληλη λειτουργία του οργανισμού, ο οποίος αρχικά ήταν τέλειος ως δημιούργημα του Θεού. Ωστόσο ο Θεός τα παρατηρεί όλα αυτά με ιερή συμπόνοια και διαρκώς δείχνει στον άνθρωπο το δρόμο προς την εκπλήρωση.      

Ωστόσο, αντί να εκμεταλλεύονται τις ευκαιρίες που τους παρέχονται από τον Θεό, οι άνθρωποι δεν μπορούν να καταλάβουν ότι ακολουθώντας αυτό το μονοπάτι για να αυξήσουν την ενέργειά τους θα μπορούσαν να αποκτήσουν το κλειδί για τη σοφία που θα τους βοηθήσει να ολοκληρώσουν άλλα επίπεδα. Ως αποτέλεσμα, οι άνθρωποι χάνουν τις ευκαιρίες. Μερικοί άνθρωποι ξοδεύουν όλη τους τη ζωή κατά αυτόν τον τρόπο, ανίκανοι να φτάσουν μια οποιουδήποτε είδους κατάσταση χάρης. Αυτό είναι λυπηρό, επειδή μια τέτοια ζωή είναι ουσιαστικά μια σπατάλη του θεϊκού δώρου. Η βοήθεια του Θεού είναι συνεχής, και Αυτός παρέχει ευκαιρίες για όλους να αναζητήσουν το δρόμο της τελείωσης του εαυτού. Όμως, αυτό δεν το θέλουν όλοι. Όταν έρχεται μια ευκαιρία για ανάπτυξη του εαυτού, το άτομο επιλέγει έναν άλλο δρόμο, αποκλίνοντας από τον Θεό. Σε αυτή την περίπτωση ο άνθρωπος καταλήγει με μια αμαρτωλή ψυχή που στερείται ορθά θεμέλια. Μέσα από αυτήν την πραγματοποίηση, η οποία θα μπορούσε να πάρει πολλές ζωές, ένας άνθρωπος βιώνει εσωτερική αφύπνιση προς τη φιλοδοξία να επανασυνδεθεί με τον Θεό.

Ο Θεός περιμένει από κάθε ανθρώπινο όν να απλώσει το χέρι προς Αυτόν και με πολλή υπομονή παρατηρεί πώς οι άνθρωποι χρησιμοποιούν τις σπάνια προσφερόμενες ευκαιρίες και τον τρόπο με τον οποίο το μυαλό τους παράγει τόσο πολλούς εσωτερικούς περιορισμούς.

Η διαδικασία της αφύπνισης της πνευματικής πλευράς και το ξεκίνημα στο ταξίδι προς την ολότητα της ύπαρξης υποκινεί την αναζήτηση για νόημα της ζωής στον άνθρωπο. Μέσα από βαθιές πρακτικές αποταύτισης από τις πηγές της καθημερινής κενότητας στην ψυχή του, ο άνθρωπος ανοίγεται στην ευδαιμονία και την αληθινή αγάπη, καθώς στο σημείο αυτό όλοι οι διαχωρισμοί καταρρέουν και ο άνθρωπος επανασυνδέεται με τη Θεϊκή του Φύση. Ενώ το άτομο αποκαλύπτει τον Θεό μέσα του, ολοκληρώνεται. Αφού το επιτύχει αυτό, η μόνη αποστολή που απομένει είναι να βοηθήσει άλλους να πετύχουν το ίδιο.    

Κατά την αλληλεπίδραση οι άνθρωποι ενεργοποιούν δονήσεις σε διαφορετικές συχνότητες μεταξύ τους. Ο Θεός σχεδίασε να συμβαίνει αυτό ώστε οι άνθρωποι να βοηθούν ο ένας τον άλλον να φτάσουν την ολοκλήρωση στα θεωρούμενα λεπτά σώματα, να τελειοποιήσουν τον εαυτό τους μαθαίνοντας ο ένας από τον άλλον.

Παρόλα αυτά, οι άνθρωποι θα πρέπει να έχουν πάντοτε στο μυαλό ότι ο Θεός είναι ενήμερος για κάθε απόφαση που παίρνουν κάθε στιγμή.  

Οι οικογένειες και οι σύντροφοι θα πρέπει να γνωρίζουν αυτήν την αρχή, επειδή αν δεν την ακολουθούν, δεν προσπαθούν να βοηθούν ο ένας τον άλλον, δεν προσεύχονται ειλικρινά ο ένας για τον άλλον, τότε η ενέργειά τους θα αδειάζει γρήγορα, γεγονός το οποίο θα οδηγήσει σε θλίψη και θυμό, των οποίων ο σκοπός θα είναι απλά να πάρουν ενέργεια από τον άλλο χωρίς να δίνουν τίποτα σε αντάλλαγμα.
Οι άνθρωποι τώρα ζουν στην περίοδο της επανασύνδεσης με το Απόλυτο. Οι άνθρωποι δεν μπορούν να είναι διαχωρισμένοι μέσα τους ενώπιον του Θεού αυτήν την εποχή. Αυτός ο οποίος είναι διαχωρισμένος μέσα του είναι αυτός που ζει στο ψέμα. Οι άνθρωποι χρειάζεται να έχουν εσωτερική αναζήτηση, ή δίψα, για τελειοποίηση του εαυτού.

Διαφορετικά, ποιο είναι το νόημα της ζωής;

Οι άνθρωποι συνήθως ζητούν εκπλήρωση σε επιφανειακά πράγματα, πράγμα που τους κάνει πιο άδειους μέσα τους. Σε καθημερινή βάση, καθένας χρειάζεται να πετύχει την πραγματική κατάσταση της χάρης τουλάχιστον μια φορά και να ενασχοληθεί με αυτο-ανάμνηση για να υπενθυμίσει στον εαυτό του για το νόημα της ζωής του. Ούτε μια μέρα δεν θα πρέπει να περνάει χωρίς να διατηρούν αυτήν την πρόθεση στο μυαλό. Διαφορετικά ο άνθρωπος σπαταλά για μια ακόμα φορά τα Θεϊκά δώρα.    

Ο χρόνος κινείται πολύ γρήγορα στις μέρες μας, και είναι πολύ δύσκολο να καταλάβει κανείς γιατί η πλειοψηφία του πληθυσμού δεν ενδιαφέρεται για αυτό. Είναι παρόμοιο με το να λαμβάνει επαρκή εφόδια αλλά να βαριέται να βαδίσει προς το δρόμο της αλήθειας ενώ διανύει το μονοπάτι της ζωής. Παρόλα αυτά, δεν πρέπει να αποσπάται η προσοχή της καρδιάς. Η καρδιά κάνει οτιδήποτε είναι δυνατό για να κάνει τον κάτοχό της να θυμάται την ψυχή του. Αν η καρδιά ενός ανθρώπου κατορθώσει να έρθει σε γαλήνη, τότε εκείνος βρίσκεται στο μονοπάτι της αυτο-τελείωσης.

Και πως μπορεί κανείς να πει αν η καρδιά είναι ήρεμη; Τελικά, ο άνθρωπος θα μπορούσε να έχει μια εσωτερική αίσθηση ησυχίας ακόμα και εν μέσω μιας θυελλώδους καταιγίδας…

Όλες οι καταστάσεις στη ζωή είναι σαν καταιγίδες που δοκιμάζουν την καρδιά μας και πόσο καλά είμαστε συνδεδεμένοι με την ύπαρξή μας, τον αληθινό μας εαυτό. Όσοι το καταλαβαίνουν αυτό μπορούν να είναι σε γαλήνη ανεξάρτητα από το τι τους φέρνει η ζωή, επειδή καταλαβαίνουν ότι όλα στη ζωή έρχονται και φεύγουν.

Ωστόσο, η ψυχή είναι αιώνια, το οποίο είναι κάτι που κάθε άνθρωπος γνωρίζει βαθιά μέσα του. Η αποστολή του ανθρώπου είναι ποτέ να μην το ξεχνά αυτό και τουλάχιστον να προσπαθεί να προσεύχεται για την ικανότητα να πετυχαίνει αυτήν την κατάσταση όλο και πιο συχνά. Κάνοντάς το αυτό, το άτομο θα επιτύχει την αυτο-πραγμάτωση και θα επιστρέψει στο σπίτι.